دیالیز شیوه‌ای است که از آن برای خارج کردن سموم بدن استفاده می‌شود. این شیوه درمانی مخصوص بیمارانی است که از نارسایی کلیه رنج می‌برند. بدون دیالیز، مواد سمی و زاید در بدن افزایش یافته و راهی برای خروج آنها وجود ندارد. به همین دلیل زندگی این بیماران تهدید خواهد شد. دیالیز به دو صورت خشک و صفاقی انجام می‌شود. منظور از دیالیز خشک همان همودیالیز است. دیالیز روشی موثر برای این بیماران است با این حال عوارض خاص خود را دارد. در این مقاله به اختصار، چندین عارضه این شیوه درمانی ذکر شده است.
بر هم خوردن الکترولیت‌های بدن
در دیالیز تنها سموم از بدن خارج نمی‌شود، بلکه همراه آن بسیاری از الکترولیت‌ها و مواد معدنی بدن دستخوش تغییر می‌شوند. بیماران دیالیزی در معرض ابتلا به هیپوکلسمی (کلسیم کم) قرار دارند. این عارضه به نوبه خود می‌تواند باعث ایجاد کلسیفیلاکسی شود. در این حالت کلسیم در پوست و رگ‌های خونی رسوب خواهد کرد. از دیگر عوارض دیالیز می‌تون به هیپوناترمی (سدیم کم) و هیپرمنیزیمی (منیزیم زیاد) اشاره کرد.
افت فشار خون
کاهش فشار خون از دیگر عوارضی است که بیماران دیالیزی با آن مواجه هستند. زمانی که مایعات به سرعت از بدن خارج می‌شوند، فشار داخلی رگ‌‌ها نیز به سرعت و به طور ناگهانی کاهش می‌یابد، به همین دلیل بیمار با افت فشار خون مواجه می‌شود.
عفونت
در طی دیالیز احتمال بروز عفونت وجود دارد. در این صورت بیمار با علائم زیر مواجه خواهد شد:
- تورم موضعی
- احساس گرما،درد و قرمزی
- نفخ شکم که به دلیل تجمع چرک در زیر پوست است.
- تب و لرز
در طی دیالیز با استفاده از آزمایش‌های مختلف مانند BUN، وضعیت سلامتی بیمار کنترل خواهد شد. اگر می‌خواهید بدانید منظور از bun در آزمایش خون چیست؟ باید گفت این فاکتور سطح اوره نیتروژن در خون را اندازه‌گیری می‌کند. اوره از جمله مواد زائدی است که به دلیل تجزیه پروتئین‌ها در خون ایجاد می‌شود. بالا بودن سطح آن، زمینه را برای بروز بیماری‌‌هایی مانند نقرس فراهم خواهم کرد. منظور از نقرس نوعی التهاب شدید مفاصل است.
